کد مطلب:77799 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101
لعبدالله بن العباس عند استخلافه ایاه علی البصره. یعنی از وصیت امیرالمومنین علیه السلام است از برای عبدالله پسر عباس در نزد گردانیدن جانشین خود او را بر ولایت بصره. «سع الناس بوجهك و مجلسك و حكمك و ایاك و الغضب، فانه طیره من الشیطان و اعلم ان ما قربك من الله یباعدك من النار و ما باعدك من الله یقربك من النار.» یعنی وسعت بده و تنگ مگیر بر مردمان در مواجه شدن و ملاقات كردن با تو، یعنی منع مكن ایشان را از ملاقات تو و وسعت بده بر مردمان در نشستن در مجلس تو، یعنی بنشان ایشان را در مجلس تو. و توقیر و تعظیم ایشان بكن و وسعت ده برایشان در حكم كردن، یعنی تكالیف شاقه بر ایشان مكن. و دور دار نفس تو را از خشم كردن با مردم، پس به تحقیق كه خشم كردن، فال بد زدن از برای مضرت و شرارت شیطانی است و بدان به تحقیق كه هر كاری كه نزدیك گرداند تو را به خدا، دور گرداند تو را از آتش جهنم. و هر كاری كه دور گرداند تو را از خدا، نزدیك گرداند تو را به آتش جهنم. [صفحه 1212]
و من وصیه له علیه السلام
صفحه 1212.